Ile żyją koty perskie? Kot perski to olbrzym skory do zabawy, podczas której chętnie odda się wszelkim pieszczotom. Nieustanna chęć do zabawy sprawia, że koty perskie dobrze dogadują się w tej kwestii z dziećmi nauczonymi kontaktu z kotami.Długość życia kota zależy od wielu czynników, między innymi jego rasy, płci, stylu funkcjonowania i codziennych zwyczajów. Zazwyczaj krócej żyją koty wolnożyjące (8 – 14 lat), a dłużej koty domowe (średnia długość życia kota to 14 – 17 lat). Kocią rekordzistą w kontekście długości życia kotów była niepokonana do tej pory Creme Puff z Teksasu Samica kota domowego urodziła się 3 sierpnia 1967 roku i zmarła 6 sierpnia 2005 roku, przeżywszy aż 38 lat i 3 dni. Jej opiekun, Jake Perry, miał jeszcze jedną długowieczną kotkę – przedstawicielkę rasy sfinks, która towarzyszyła mu 34 lata. Zastanawiasz się jak dług żyją koty i co wpływa na długość życia kota? Zebraliśmy dla Ciebie najważniejsze informacje na ten temat!Długość życia kota - od czego zależy?Współczesne koty domowe, dzięki ogromnemu postępowi wiedzy z zakresu zdrowia (profilaktyki chorób i leczenia) oraz żywienia czworonogów, żyją znacznie dłużej niż większość ich przodków. Co ważne, zmieniło się również nastawienie ludzi do kotów oraz sposób sprawowania opieki nad futrzakami. Koty domowe traktowane są obecnie jak pełnoprawni członkowie rodzin, a co za tym idzie – nie oszczędzamy na doskonałej jakości karmie, obowiązkowych szczepieniach i wizytach kontrolnych oraz skutecznym leczeniu naszych zwierzaków. Co jeszcze wpływa na długość życia kotów?Jakie czynniki mają wpływ na to, ile żyją koty? warunki życia / warunki bytowe kota – najkrócej żyją koty dzikie i wolnożyjące, nieco dłużej koty wolnożyjące wspierane przez ludzi (dokarmiane, zabezpieczane na czas zimy itp.), a najdłużej koty domowe niewychodzące (koty domowe wychodzące często kończą życie wcześniej w wyniku wypadków);dostęp do pożywienia i jakość pożywienia – koty mające dostęp do wysokiej jakości karmy, odpowiednio dobranej do ich specyficznych potrzeb żyją dłużej od kotów karmionych słabej jakości karmą i samodzielnie polujących;profilaktyka chorób i leczenie – koty pozostające pod stała opieka weterynaryjną, regularnie szczepione i odrobaczone oraz skutecznie leczone w razie potrzeby żyją dłużej od zwierząt pozbawionych opieki weterynaryjnej;sterylizacja i kastracja – obydwa zabiegi mają ogromny wpływ na długość życia kotek i kocurów, ile żyją koty po sterylizacji? – koty kastrowane żyją o około 50% dłużej od kotów niekastrowanych, kotki po sterylizacji żyją o około 33% dłużej od kotek niesterylizowanychrasa kota – istotna jest specyfika rasy w kontekście zwyczajów oraz chorób genetycznych (występujących w większym nasileniu właśnie u przedstawicieli danej rasy), np. koty rasy Maine Coon żyją średnio 15-18 lat, koty brytyjskie i rosyjskie 15-20 lat, a koty perskie 12 – 15 długość życia kota, czyli... ile średnio żyje kot?Średnia długość życia kotów zależy od wymienionych wyżej czynników. Mając na względzie te zmienne oraz różnego rodzaju zagrożenia (lub ich brak) dla kotów, można oszacować średnią długość życia kotów żyjących w różnych warunkach. Ile żyje kot domowy? Średnia długość życia kota domowego – niewychodzącego to 14 – 17 lat. Koty domowe nie są narażone na wypadki drogowe, ataki innych zwierząt oraz kontakt z niebezpiecznymi substancjami (toksynami, truciznami). Największy wpływ na długość ich życia ma za to właściwa opieka weterynaryjna, odpowiednio zbilansowana dieta oraz właściwy poziom aktywności fizycznej (opiekun kota domowego powinien zadbać o zapewnienie pupilowi niezbędnej dawki ruchu!). Ile żyje kot wychodzący? Średnia długość życia kota wychodzącego jest nieco krótsza od długości życia kota domowego. Przyczyna? Koty wychodzące są narażone na wypadki drogowe, agresję ludzi i ataki innych zwierząt oraz substancje trujące i toksyczne. Te czynniki ryzyka równoważy najczęściej wysokiej jakości karma oraz regularne szczepienia, odrobaczanie oraz standardowa opieka weterynaryjna (również zabiegi ratujące życie / zdrowie po wypadkach). Jak długo żyje kot wolnożyjący? Koty wolnożyjące, określane również mianem dachowców, to koty, które w zależności od środowiska, w którym przebywają – mogą żyć od kilku do kilkunastu lat. Najczęściej dłuższym życiem cieszą się koty na wsiach, przebywające w okolicy domów z dala od drogi, bez problemu znajdujące schronienie w stodołach oraz dokarmiane przez właścicieli gospodarstw. Krócej żyją koty mieszkające dziko w miastach, w których są zdecydowanie bardziej narażone na wypadki drogowe oraz nieuzasadnioną agresję ze strony ludzi (choć zgodnie z Ustawą o ochronie zwierząt, na podstawie art. 21 tej ustawy – koty wolnożyjące stanowią dobro ogólnonarodowe i powinny mieć zapewnione warunki rozwoju i swobodnego bytu). Najwyższa śmiertelność kotów wolnożyjących przypada na pierwszy i drugi rok życia oraz na 15 i 16 rok życia – zarówno młode i niedoświadczone koty, jak i starsze i mniej sprawne koty są bardziej narażone na uleganie rozmaitym żyje kot? To zależy od minimum kilku czynników! Istotną zmienną w kontekście długości życia kota są jego warunki bytowe / styl życia (najdłużej żyją koty domowe, niewychodzące), sposób żywienia oraz profilaktyka chorób i ich ewentualne leczenie. Nie mniej ważne są uwarunkowania charakterystyczne dla poszczególnych ras raz fakt, czy kot został poddany zabiegowi kastracji lub sterylizacji (obydwa zabiegi wydłużają życie zwierzaków). Szacuje się, że średnia długość życia kota waha się w granicach od 8 do 14 lat dla kotów wolnożyjących i od 14 do 17 lat dla kotów domowych.
Żywię wielki sentyment do kotów perskich. Zapewne dlatego, że pierwszym mim rasowym futrzakiem była kotka perska – od tej rasy zaczynałem swoją przygodę z hodowlą kotów. Jak dla mnie jednak trochę zbyt wielkie kluchy z tych persów (choć urocze kluchy) i zbyt dużo roboty przy pielęgnacji ich futra. Koty perskie przez FIFe zakwalifikowane do kategorii I, zwanej dawniej grupą kotów długowłosych. Międzynarodowa nazwa rasy kot perski (dodano 28 marca 2018) Oficjalnym językiem w międzynarodowych organizacjach felinologicznych jest przede wszystkim angielski, ale w niektórych używa się też niemieckiego lub francuskiego. Oficjalne nazwy rasy kot perski w tych językach nich brzmią: angielski – Persian, niemiecki – Perser, francuski – Persan. Organizacje felinologiczne, które uznają rasę kot perski Rasa kotów perskich jest uznana przez: FIFe, ACFA, ACF, CCA-AFC, CCC of A, CFA, CFF, FFE, GCCF, LOOF, NZCF, SACC, TICA, WCF. Zapis rasy kot perski w kodzie EMS (FIFe) W kodzie EMS rasę kotów perskich zapisujemy trzema dużymi literami: PER Pochodzenie kota perskiego Kot perski jest doskonałym przykładem tego, jak bardzo selekcja hodowlana może zmienić eksterier udomowionych zwierząt. Współcześni bardzo krępi i płaskonosi przedstawiciele tej rasy wielce różnią się od swych przodków, którzy w 1871 roku pojawili się na pierwszej wystawie kotów rasowych w londyńskim Crystal Palace. Pokazywane wówczas persy były o wiele smuklejsze i miały znacznie dłuższe noski, a swym wyglądem bardziej przypominały tureckie angory niż swych dzisiejszych potomków. Wspomniałem o angorach nie bez przyczyny, gdyż koty tej rasy uważane bywają za przodków persów. Tak stoi na przykład w książce KOTY Larousse’a. Pers jest w rzeczywistości czystych produktem XIX-wiecznej hodowli brytyjskiej. W swej pracy hodowcy brytyjscy użyli krajowej populacji kotów angorskich, stosując jednocześnie selekcję, hodowlę w pokrewieństwie i kilka dolewów krwi kotów typu europejskiego. Pierre Rousselet-Blanc (Red.): Poradnik encyklopedyczny KOTY. Larousse Polska, Wrocław 2006. W książce Koty Rasowe natomiast możemy wyczytać, że pierwsze koty perskie sprowadzano na nasz kontynent znacznie wcześniej, bo w XVI wieku. Zyskały one większą popularność od kotów angorskich (Angela Rixon, Koty rasowe, Wydawnictwo Elipsa 1996). Nie były to chyba jednak koty perskie, a ogólnie koty długowłose – taką informacją znajdziemy w wielu źródłach. A sprowadzono je najprawdopodobniej z Azji Mniejszej z obszarów dzisiejszej Turcji i Iranu. Pierwsze zapiski o kotach długowłosych przywiezionych z Azji do Italii przez włoskiego podróżnika Pietro della Vale pochodzą z 1521 roku. Natomiast już pod koniec XVI w. koty te zostały przywiezione do Francji przez naukowca i podróżnika Nicholasa Claude Fabri de Peirese. Również francuski naturalista de Buffon (1707-1788) w swej książce Historie naturelle podaje, że koty długowłose „przywędrowały” do Europy z Azji Mniejszej już w połowie XVI wieku. Jolanta Pawlik: Historia kotów perskich. Magazyn dla miłośników kotów KOT, nr 3(3) wrzesień/październik 2005. Wydawnictwo Galaktyka, Łódź Tak czy inaczej, persy są jedną ze starszych kocich ras, choć nie najstarszą oczywiście. Charakter i zachowanie kota perskiego Jak już wspomniałem, koty perskie są urocze i trochę kluchowate. Śmiesznie wyglądają, jak tak „toczą się” po podłodze z uniesionym ogonem, który przypomina szczotkę do mycia butelek. A tak poważnie. Persy są zazwyczaj bardzo spokojne i łagodne. I bardzo towarzyskie. Mogą sprawiać wrażenie ciapowatych, ale nie znaczy to wcale, że są mało inteligentne. Ze względu na budowę swojego ciała i krótkie nóg koty perskie nie są zbyt skoczne. Preferują niższe partie mieszkania. Są jednak skore do zabaw i bywają bardzo psotne, szczególnie w młodym wieku. A to, że nie wspinają się po zasłonach, co często mają w zwyczaju czynić kocięta bardziej ruchliwych i sprawnych fizycznie ras, wielu uważa za ich największą zaletę. Współczesne koty perskie są już tak bardzo „udomowione”, że bez człowieka nie dałby sobie rady. Ich piękne futro, które tak bardzo zachwyca wielu z nas, nie chroni ani przed mrozem, ani przed deszczem. Kot perski pekińczykowaty (peke-face) Kotami perskimi pekińczykowatymi zwano swego czasu persy o bardzo spłaszczonych pyszczkach, jak u pekińczyków – stąd ich druga nazwa koty perskie peke-face, czyli „o twarzy pekińczyka”. „Pekfejsy” zostały wyhodowane w USA i w Europie wzbudzały początkowo spore kontrowersje. Jednakże ten typ stawał się coraz bardziej popularny wśród europejskich hodowców i dziś już wszystkie wystawowe persy mają bardzo płaskie pyszczki, więc nazwy peke-face już się nie raczej używa, a przynajmniej niezbyt często. Kłopoty ze zdrowiem u kota perskiego „Pekfajsy” wzbudzały mieszane uczucia, ponieważ tak duże spłaszczenie nosa sprawiało, że koty te miewały spore problemy z oddychaniem i stale łzawiły im oczy. Inną konsekwencją było to, że w rasie tej, częściej niż u innych, kocięta przychodziły na świat z rozczepieniem podniebienia. Na szczęście wielu hodowców persów przykłada dużą wagę do zdrowia swoich pupili i tak dobiera pary hodowlane, by wyeliminować wszelkie problemy zdrowotne. Pielęgnacja kota perskiego Opiekunom kotów perskich najwięcej kłopotów sprawia pielęgnacji futra, które trzeba często regularnie czesać. Wbrew pozorom jednak, nie jest to aż takie trudne, jak się niektórym wydaje. Przynajmniej jeśli chodzi o codzienne zabiegi pielęgnacyjne – przygotowanie persa do wystawy to już naprawdę wyższa szkła jazdy. Koty perskie trzeba przede wszystkim regularnie czesać. Częstotliwość tego zabiegu zależy od rodzaju futra, które u niektórych przedstawicieli tej rasy bardziej się plącze i filcuje niż u innych. Do czesania używamy odpowiednich szczotek i grzebieni, które nie szarpią i nie wyrywają włosów, czyli o odpowiedniej długości i kształcie zębów. Ważnym elementem pielęgnacji futra kotów perskich są kąpiele, które futrzaki te dość dobrze znoszą. Częstotliwość kąpieli również zależy do rodzaju futra i jego koloru. Najbardziej brudzą się oczywiście koty o białym umaszczeniu. Powinniśmy używać tylko najlepszej jakości szamponów i odżywek dla kotów. Między kąpielami możemy używać pudrów i lotonów czyszczących. Standard rasy kot perski (FIFe) FIFe zalicza Koty perskie do 1 kategorii. Wielkość kota perskiego – Średnia do dużej Głowa kota perskiego – Okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka. Czoło zaokrąglone. Policzki pełne Nos krótki i szeroki z zaznaczonym stopem, ale nie zadarty. Nozdrza szeroko otwarte, umożliwiające łatwe oddychanie. Stop powinien znajdować się na wysokości oczu, nie powyżej górnej powieki, ani nie poniżej dolnej. Broda mocna. Szczęki szerokie i mocne. Ekspresja miła, otwarta. Uszy kota perskiego – Małe i zaokrąglone na czubkach, z pęczkami włosów po wewnętrznej stronie. Szeroko rozstawione, raczej nisko po obu stronach głowy. Oczy kota perskiego – Duże, okrągłe i otwarte. Szeroko rozstawione. Niebieskie, pomarańczowe (miedziane) lub zielone, w odcieniu adekwatnym do konkretnego umaszczenia. Kolor błyszczący i wyrazisty. Szyja kota perskiego – Krótka i mocna Ciało kota perskiego – Krępe i dobrze umięśnione. Szeroka klatka piersiowa, masywne plecy Nogi kota perskiego – Krótkie, grube i mocne. Łapy duże i okrągłe. Preferowane kępki włosów między palcami. Ogon kota perskiego – Krótki i bardzo owłosiony. Proporcjonalny do ciała. Zaokrąglony na czubku. Okrywa włosowa kota perskiego – Włosy długie i gęste. Delikatne i jedwabiste (nie wełniste). Wokół szyi tworzy obfity kołnierz. Kolor bardzo różnorodny. Umaszczenia dopuszczalne u kota perskiego (FIFe) FIFe u kotów perskich dopuszcza umaszczenie białe, 6 kolorów podstawowych (czarny, niebieski, czekoladowy, liliowy, rudy, kremowy) oraz 7 typów umaszczeń (umaszczenia jednolite, szylkretowe, srebrzyste, złociste, tabby, z białym i point) Umaszczenia białe u kota perskiego Kot perski biały – niebieskooki / pomarańczowooki / różnooki (jedno oko niebieskie, drugie pomarańczowe) / syjamskooki. Zapis w kodzie EMS: PER w 61/62/63/67 Umaszczenia jednolite i szylkretowe u kota perskiego Kot perski jednolity – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j Umaszczenia z białym u kota perskiego Kot perski – van / arlekin – niebieskooki / pomarańczowooki / różnooki – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 01/02 61/62/63 Kot perski bikolor – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 03 Umaszczenia tabby u kota perskiego Kot perski klasycznie pręgowany / tygrysio pręgowany / cętkowany – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 22/23/24 Umaszczenia tabby z białym u kota perskiego Kot perski tabby – van / arlekin – niebieskooki / pomarańczowooki / różnooki – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 01/02 21 61/62/63 Kot perski klasycznie pręgowany / tygrysio pregowany / cętkowany – bikolor – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 03 22/23/24 Umaszczenia dymne u kota perskiego Kot perski dymny – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s Umaszczenia dymne z białym u kota perskiego Kot perski dymny – van / arlekin – niebieskooki / pomarańczowooki / różnooki – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 01/02 61/62/63 Kot perski dymny – bikolor – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 03 Umaszczenia srebrzyste u kota perskiego Kot perski srebrzysty – cieniowany / muszlowy – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 11/12 Umaszczenia srebrzyste tabby u kota perskiego Kot perski srebrzysty – klasycznie pręgowany / tygrysio pregowany / cętkowany pomarańczowooki / zielonooki – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 22/23/24 62/64 Umaszczenia srebrzyste tabby z białym u kota perskiego Kot perski srebrzysty – tabby – van / arlekin – niebieskooki / pomaranczowooki / różnooki – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 01/02 21 61/62/63 Kot perski srebrzysty – klasycznie pręgowany / tygrysio pręgowany / cętkowany – bikolor – czarny / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j s 03 22/23/24 Umaszczenia złociste u kota perskiego Kot perski złocisty – cieniowany / muszlowy – czarny / niebieski. Zapis w kodzie EMS: PER n/a y 11/12 Umaszczenia złociste tabby u kota perskiego Kot perski złocisty – klasycznie pręgowany / tygrysio pręgowany / cętkowany – czarny / niebieski. Zapis w kodzie EMS: PER n/a y 22/23/24 Umaszczenia point u kota perskiego Kot perski point – seal / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / seal szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 33 Umaszczenia point tabby u kota perskiego Kot perski point – tabby – seal / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / seal szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: PER n/a/b/c/d/e/f/g/h/j 21 33 Tekst: Jacek P. Narożniak Zdjęcie: By Nickolas Titkov from Moscow, Russian Federation (PER Adele Fleur de Mireille) [CC BY-SA via Wikimedia Commons
Koty perskie z dobrych hodowli powinny mieć rodziców wolnych od chorób genetycznych. Stan zdrowia: 3,5/5. Białe koty perskie. Białe koty perskie mają piękne, jednolite białe futro, które dodaje im elegancji i wyróżnia się spośród innych umaszczeń. Futro jest zwykle długie, gęste i jedwabiste w dotyku.
Młody kot perskiKoty perskie są rasą najszybciej udomowioną przez człowieka. Ich pierwsza hodowla datowana jest na wiek XV. Były one wówczas stałymi bywalcami dworów, pałaców, a ich posiadanie było uznawane za luksus. Zaczęto je więc rozmnażać i krzyżować. W wyniku tego otrzymywano osobniki o pożądanych cechach, takich jak piękne futro, głowa o idealnych rozmiarach, w końcu ingerowano w budowę całego też koty perskie współczesne znacznie różnią się od swoich przodków. Niezmienny pozostał tylko ich charakter. Każdy, kto kiedykolwiek obcował z kotem tej rasy, wie, że są one bardzo spokojne, wręcz ospałe (szczególnie te starsze). Mają bardzo spokojny temperament, dlatego idealnie nadają się do trzymania w domu czy w mieszkaniu. Brak im agresji czy uporu, nie męczą ich pieszczoty i perskie kiedyś i dzisiajPrzodkowie persa wyglądali bardzo podobnie do dzisiejszego zwykłego kota domowego. Jedyną cechą charakterystyczną ówczesnych persów było długie futro. Nie było ono jednak tak długie jak dzisiaj. Koty same potrafiły o nie zadbać, bez większej pomocy pers posiada okrągłą głowę i bardzo długie, puszyste futro. Koty tej rasy są dosyć duże, krępe i przysadziste, mogą sprawiać wrażenie ociężałych. Wbrew pozorom koty te wcale nie są grube, ich tułów jest raczej szczupły, a objętości dodaje im futerko. Ich nos powinien być mały i szeroki z charakterystycznym „stopem”, czyli zagłębieniem, a głowa dosyć duża. U niektórych persów nos jest zadarty, położony nawet między oczami. Czasami zdarza się, że w trakcie krzyżówek i hodowli rodzą się osobniki, które przez to mają utrudnione oddychanie!Uszy kotów tej rasy są dosyć małe, zawsze owłosione i położone w dużym odstępie od siebie. Ich cechą charakterystyczną jest pędzelek włosów wewnątrz ogon zazwyczaj jest krótki, ale za to bardzo to najbardziej niezmienna cecha tej rasy. U wszystkich odmian persów powinno być ono pełne i długie, z bardzo gęstym, ale delikatnym podszyciem. Podczas poruszania się futerko powinno pięknie falować i zawsze troszeczkę odstawać od reszty ciała. U kotów tej rasy najgęstsze futerko możemy zaobserwować w zimie, gdy najgrubsze włosy okrywowe stają się napuszone z powodu obfitości bardzo gęstego i jedwabistego w dotyku podszycia. W okresie zimowym także najbardziej wyrośnięte są puszyste włosy wokół szyi zwierzęcia (przypomina ono wtedy lwa), długie włosy na tylnych łapkach i na brzuchu. Futro w tym okresie wymaga szczególnie starannej pielęgnacji i co zwrócić uwagę przy czesaniu persów?Futro kotów rasy pers bardzo mocno kołtuni się i plącze pod pachami i w pachwinach, dlatego też tym miejscom należy poświęcić najwięcej uwagi. Futerko wyczesujemy specjalną szczotką (dostępną w sklepach zoologicznych), zarówno pod włos jak i w kierunku wzrostu włosa. Możemy zakupić również specjalny talk, albo puder dla niemowląt, którym posypujemy futro po wyczesaniu. Posypujemy tułów, ogon, szyję, łapki, brzuch, pachy oraz pachwiny, a nadmiar starannie strzepujemy. Tak przygotowanego kota wyczesujemy dalej.[tube]Koty nierasowe zazwyczaj żyją dłużej niż koty rasowe. Do ras długożyjących należy m.in. kot brytyjski, amerykański krótkowłosy, bombajski czy rosyjski niebieski - żyją średnio 14-20 lat. Najkrótszą średnią życia (do około 15 lat) charakteryzują się przedstawiciele takich ras jak devon rex, cornish rex, kot bengalski Spis treści: Koty – jak długo żyją Jak przeliczać lata życia kota? Kiedy koty dorastają? Które koty żyją najdłużej? Jak długo żyją koty rasowe? Choroby zakaźne, które skracają życie Chore koty – ile żyją? Jak dbać o koty? Koty – jak długo żyją? Koty domowe żyją coraz dłużej. Średnia wieku kotów wydłuża się wraz z postępem cywilizacji i rosnącą świadomością właścicieli. Przeciętny wiek, którego dożywają koty mieszkające w domu wynosi 15-18 lat. Rekordziści osiągają nawet 20 kilka lat. Dla porównanie – największe koty na świecie, jakimi są tygrysy żyją na wolności 10-15 lat. Średnia wieku drastycznie się obniża, jeśli weźmiemy pod uwagę koty wolnożyjące, bezdomne, ale także te wychodzące. Na ulicy koty często kończą swój żywot tragicznie w wieku kilku lat. Kotem z najdłuższym stażem na ziemi, wpisanym do księgi Guinessa jest kotka Creme Puff – osiągnęła wiek 38 lat i 3 dni. Jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że najdłużej żyjący pies miał 29 lat i 5 miesięcy, a przeciętnie psiaki dożywają 15 lat, nie ma wątpliwości czy koty czy psy żyją dłużej. Witaminy i suplementy dla kota Witaminy i suplementy dla kota Jak przeliczać lata życia kota? Kiedy koty dorastają? U większości zwierząt domowych (psy, koty) pierwszy rok życia to czas najbardziej intensywnych zmian. Młode kotki rosną i zmieniają się praktycznie z dnia na dzień. Samiczki osiągają dojrzałość płciową już ok. 5-6 miesiąca życia, samce - między 7 a 8 miesiącem. Roczny kot to zazwyczaj już kot dojrzały. Koty fizycznie rosną do drugiego roku życia. Pierwsze dwa lata ich życia można przeliczyć na około 25 lat ludzkich. Potem każdy rok życia kota możemy liczyć razy 4, da to mniej więcej obraz w jakim wieku ‘na ludzkie’ jest nasz podopieczny. Rasowe, wielkie koty np. maine coony dojrzewają zazwyczaj trochę wolniej. Te duże koty domowe dojrzałość płciową i psychiczna osiągają dopiero w wieku 3-5 lat, dlatego standardowy przelicznik w tym wypadku się nie sprawdza. Które koty żyją najdłużej? Koty dachowe, zwane czasem rasą europejską, ale w zasadzie będące kotami nierasowymi, żyją najdłużej. Ich geny są wolne od chorób genetycznych, bardzo rzadko dochodzi do chowu wsobnego. Dzięki szerokiej puli genów są po prostu zdrowsze i odporniejsze. Dachowce często dożywają kilkunastu, a nawet dwudziestu kilku lat, podawana średnia to 15-22 lata. Jednak to, kiedy i jak koty umierają zależy od wielu czynników, a długość życia może się skrócić np. w wyniku choroby. Jak długo żyją koty rasowe? Z reguły koty rasowe żyją krócej od mieszańców. Przykładowo: Czy najdroższe koty rasowe cieszą się dobrym zdrowiem? Zdecydowanie! Zdarzają się jednak rasy – koty birmański czy syjamskie, które znane są z długowieczności i dość często osiągają wiek ponad 20 lat. Rasowce, szczególnie największe koty, najczęściej mają problemy z chorobami przekazywanymi genetycznie. Wiele przedstawicieli ras od urodzenia jest obciążona przypadłością, przez którą umiera. Dlatego to, ile żyją koty brytyjskie czy perskie bardzo często uzależnione jest od tego, czy kupimy kota po zdrowych przodkach. Problemem jest również dążenie do zminiaturyzowania kotów. Malutkie rasowe koty, miniaturki rasy pers czy bobtail są tworzone poprzez krzyżowanie najmniejszych, a co za tym idzie często najsłabszych osobników. Dlatego moda ta nie ma nic wspólnego ze zdrowym rozsądkiem, a koty ras miniaturowych są zazwyczaj bardzo chorowite. Choroby zakaźne, które skracają życie Choroby przenoszone przez koty, które drastycznie mogą skrócić ich życie to najczęściej choroby wirusowe. Najbardziej powszechne są dwa wirusy: FIV - odpowiednik ludzkiego HIVa oraz FeLV określany jako kocia białaczka. FIV jest wirusem immunologicznym i daje objawy podobne jak HIV u ludzi. Do zakażenia dochodzi głównie przez krew. Koty z FIVem mogą żyć bardzo długo, jednak każda inna choroba, nawet przeziębienie może być dla nich śmiertelne. Koty z FeLV, podobnie jak z FIV, mogą żyć latami i umrzeć śmiercią naturalną. Zdarza się jednak, że osłabiony układ immunologiczny przestaje radzić sobie z wirusem i wtedy kot może ponieść śmierć nawet w ciągu kilku dni. Najgroźniejsza choroba przenoszona przez koty to FIP czyli zakaźne zapalenie otrzewnej. Kot, który zarazi się wirusem FIP kwalifikuje się do natychmiastowej eutanazji, ponieważ choroba ta jest niewyleczalna i sprawia zwierzęciu ból. Co ważne – wszystkie wymienione wirusy są śmiertelne tylko dla kotów, ani inne zwierzęta, ani człowiek nie mogą się nimi zarazić. Chore koty – ile żyją? Pierwszą z chorób, która często dotyka zarówno ludzi jak zwierzęta jest choroba cywilizacyjna – otyłość. Najgrubsze koty świata zapisane w księdze Guinessa ważyły 15-17 kg. Przeliczając na ludzkie – przeciętnego wzrostu człowiek ważyłby ok. 270 kg. Każdy niepotrzebny kilogram masy to dla kota obciążenie stawów, serca i wszystkich narządów, dlatego może znacznie skrócić czas życia. Dlatego te największe koty świata nie dożywały kociej starości, a umierały z powodu chorób wynikających z otłuszczenia. Inne choroby to np.: zwyrodnienie stawów, choroby wątroby, niewydolność serca, choroby nerek, nowotwory złośliwe. Istnieją również schorzenia, które mogą nie mieć wpływu na długość życia. Np. koty cukrzycowe, jeśli tylko są odpowiednio leczone, dożywają starości i umierają śmiercią naturalną. Jak dbać o koty? Zdrowe żywienie wysokiej jakości mokrą karmą, z jak największą zawartością mięsa; Zapewnienie stałego dostępu do wody, a jeśli kot mało pije – dolewanie jej do posiłku; Profilaktyka – regularne wizyty u weterynarza, szczepienia, badania; Dbanie o sierść, czyszczenie uszu, obcinanie pazurów; Zapewnienie kotu bezpieczeństwa poprzez zabezpieczenie okien i niebezpiecznych przedmiotów w domu; Regularne zabawy z kotem i zapewnienie mu miejsca do samodzielnych zabaw. Pielęgnacja i choroby kota syjamskiego – informacje, opis. Z racji tego, że nie są to koty długowłose, ich pielęgnacja nie jest trudna. Wystarczy raz w tygodniu je wyczesać. Można używać do tego grzebienia i miękkiej szczotki, ale na koniec zabiegu warto przetrzeć futerko nasączoną ściereczką, aby nadać mu blasku.
Kot perski – najpopularniejsza rasa kotów Kot perski to jedna z najstarszych ras, która równocześnie poddana została wielokrotnym modyfikacjom genetycznym. Wiele ze współczesnych persów nie ma zbyt wiele wspólnego ze swymi starożytnymi przodkami, mimo to do dziś zachwycają pięknym wyglądem i stabilnym charakterem. Klasyfikacja FIFeKategoria I: Koty egzotyczne i perskieKod EMS: PERPełna nazwa rasy: Kot perskiInne nazwy: Persian, Persian Longhair Kraj pochodzenia: Iran (dawna Persja)Kot rasyPierwsi udokumentowani przodkowie kota perskiego zostali przywiezieni do Europy Zachodniej z Persji w ok. 1620 r. Nie wiadomo jednak, kiedy po raz pierwszy pojawiła się odmiana długowłosa. Podejrzewa się, że długa sierść to wynik mutacji genetycznej. Nie można zaprzeczyć jednemu – rasa ta jest jedną z pierwszych znanych persów miało odcienie srebrnej szarości. Na skutek selektywnej hodowli koty tej rasy mają dzisiaj rozmaite ubarwienie, w tym tzw. bicolour (dowolny kolor + biel).Aż do końca wieku XIX niezwykłe koty długowłose importowane z Turcji, Afganistanu, Birmy, Chin, Rosji i Persji nazywane były po prostu kotami azjatyckimi. Z tego też względu hodowcy często krzyżowali je między sobą (głównie persy z angorami tureckimi).Kot wygląd zawdzięcza hodowli selektywnej. Idealny pers posiada okrągłą, dużą głowę, krótki, zadarty nos, okazałe policzki, niewielkie, zaokrąglone uszy, duże oczy i krępe ciało. Futro jest dłuższe niż u angory tureckiej, kończyny jednak krótsze. Do dzisiaj kot perski jest najpopularniejszą rasą na świecie dzięki arystokratycznemu wyglądowi i spokojnemu charakterowi. Futro persa jest długie i gęste, ale jednocześnie błyszczące i delikatne. Najdłuższy włos widoczny jest na szyi, tworząc charakterystyczną kryzę i żabot między przednimi kończynami. Porośnięte długim włosem są także uszy, ogon i może występować w rozmaitych odcieniach. Spotyka się persy czarne, błękitne, niebieskie, rude, kremowe, czekoladowe, liliowe, srebrne, złote, szynszylowe. W obrębie każdego umaszczenie spotyka się łaty, pręgi, cienie, podpalenia, bicolour, colourpoint (jak u kotów syjamskich). Kolor oczu jest ściśle związany z kolorem sierści: np. białe persy posiadają ciemnoniebieskie lub miedziane tęczówki, koty srebrne i złote mają natomiast niebiesko – zielone lub zielone obrębie rasy powstały 2 odmiany pyska. Niektóre osobniki mają ekstremalnie płaską głowę (tzw. peke face), co skutkuje problemami z oddychaniem. Drugą odmianę nazywa się doll face – uważa się, że jest ona bliska dawnemu wyglądowi kotów perskich. Ich pyski nie są tak spłaszczone jak u odmiany peke wygląda na wyniosłego, w rzeczywistości jest cichy i bardzo kochający. Lubi spędzać czas na kolanach właściciela. Darzy sympatią dzieci pod warunkiem, że nie traktują go jak zabawki. Swoje oddanie i czułość przejawia jednak tylko w stosunku do opiekunów. Jedynie nielicznym „obcym” potrafi zaufać na tyle, aby traktować ich jak członków rodziny. Nie należy do kotów głośnych, lubi spokój i ciszę. W związku z tym najlepiej czuje się wśród ludzi stabilnych, statecznych, wręcz lubiących rutynę. Miauczy lub emituje inne dźwięki tylko w sytuacji, gdy jest głodny, w czasie zabawy oraz podczas okazywania czułości posiada bardzo spokojny temperament, nie ma w zwyczaju psocić jak wiele innych kotów. Nie zdarza mu się zatem wspinać na zasłony, wskakiwać na blaty czy skakać z mebla na mebel. Jeżeli zostaje w domu sam lub w danym momencie nie możemy się nim zająć, kot zastyga na łóżku, kanapie lub krześle dopóki nie nadejdzie jego kolej. Nie jest zatem napastliwy w swej czułości, wykazuje dużą cierpliwość i persa musimy liczyć się z tym, że pielęgnacja jego sierści musi odbywać się codziennie. Należy dokładnie rozczesywać włosy każdego dnia i kąpać zwierzę co najmniej raz w miesiącu. Często czyszczona powinna być również kuweta, aby podczas korzystania z niej kot nie pobrudził łap i długiej może często łzawić, zaleca się codzienne wycieranie kącików oczu, aby zapobiec powstawaniu plam na pyszczku. Należy także szczotkować mu zęby, dzięki temu nie dojdzie do chorób przyzębia. Ogólna codzienna higiena jamy ustnej jest bardzo wskazana. Absolutne minimum to szczotkowanie zębów raz w zdrowotnaZarówno koty rodowodowe, jak i krzyżówki persa zapadają na kilka rodzajów chorób. Mimo pięknego, słodkiego wyglądu podatne są na problemy wynikające z budowy czaszki i nie tylko. W obrębie rasy spotykamy zatem: Problemy z oddychaniem spowodowane zwężeniem nozdrzyNadmierne łzawienieChoroby oczu, takie jak wywinięcie powieki lub cherry eye Wady zgryzuWrażliwość na wysokie temperaturyWrodzoną wielotorbielowatość nerekGrzybiceChoroby skóry powodujące świąd i łysienie, łojotokKot dane i wymiaryKot perskiWysokość w kłębie: 25-38 cmWaga: kocury: 3-4,5 kg, kocice: 3-4 kgDługość życia: 10-13 latKot perski – ciekawostkiNa Bliskim Wchodzie kot perski nazywany jest również Shiraz/ niektórych badaczy współczesne persy nie są związane z kotami z Bliskiego Wschodu, ale z osobnikami z Europy Zachodniej. Naukowcy twierdzą, że być może ich najstarszymi przodkami są zwierzęta ze starożytnej Persji, ale w drodze selektywnej hodowli utraciły swoje pierwotne zwykłymi wymiarowo kotami, hodowcy dążą do osiągnięcia odmiany kieszonkowej (Toy/Cup Persian). Obecnie nie są one uznawane za odrębną rasę. Każdy hodowca ustanawia zatem własne standardy peke face ma związek z kształtem pyska zbliżonym do psów rasy pekińczyk. Kot kotyKot domowyRasy kotówRasy psów
ksDfFp. 13 465 32 20 57 79 124 23 498